पाऊस, शाळा.. खो- खो

उघड्या पाठ्यपुस्तकावर,
दोन थेंब..
सरसरून आलेला वारा,
बाहेर मैदानावर हलका शिडकावा,
सरींचा फिरलेला एक हात अन् चौफेर मृद्गंध.. !!

तास संपल्याची घंटा आणि खो- खो च्या खांबाशी गलका
काही मिनिटांत रंगलेला खेळ,         
मिळालेला खो,       
अडकलेला पाय,
फुटलेला गुडघा... आणि ती बाद!         

दूर लिंबाच्या झाडाखाली उभी राहून, आता ती
मैत्रिणींचा खेळ निरखत असलेली..  
वार्‍यावर उडणारे रंगबेरंगी फ्राॅक, 
धावण्याची लगबग,
बसलेल्यांची सतर्कता,     
भुरभूर उडणारे केस कानामागे सारण्याची घाई..

पावसाचं समाधान मात्र झालेलं नसतं..
आभाळ दाटत जातं,
वारा भरारात राहतो
हा हा म्हणता धुळीचा पडदा व्यापून उरतो..
बघता बघता समोरचा
खो खो लोपतो....

मधे अनेक वर्ष सरलीत!

डोक्यावर आता वय पिकल्याची झाक आहे..
अलिशान घरातल्या उघड्या खिड़कीतून
वारा धडक आत शिरतोय,
मुजोर पावसाचे थेंबही तडक आत,
काॅफीची गरम वाफ चेह-यावर येतेय.. सुखावतेय,
बाहेर काॅलनीत लहानग्या जागेत खो- खो रंगलाय...
आणि आत,
अध्यात्माच्या उघड्या पुस्तकावर दोन थेंब...!!

-बागेश्री