लिटमस पेपर

लिटमस पेपर

          एखाद्याचं आपल्यावर जीवापाड प्रेम असतं आणि हेच कारण त्याला केव्हातरी आपल्यासोबत खोटं बोलायला भाग पाडतं. 'आपण दुखावले जाऊ नये म्हणून' बोललेलं ते खोटं . थोडक्यात काय तर मॅन्युपलेशन. आपणही आपल्या माणसाला पुरता ओळखत असतो. त्याच्या आवाजातल्या चढ- उतारातून, देहबोलीतून आपण जे ओळखायचय ते ओळखतोच. जिथे जवळच्या लोकांची ही कथा तिथे जागोजागी भेटत जाणारे असंख्य लोक हवं ते साध्य करण्यासाठी सातत्याने मेन्यूपलेट करत असतातच. मानवी स्वभावातली ही फार मोठी गम्मत आहे. मुख्य म्हणजे असे करणारा त्या क्षणाला आपण सराईत, ह्या फार मोठ्या भ्रमाखाली असतो आणि समोरच्यांकडे लिटमस पेपर टेस्ट असू शकते ह्याच भान मात्र त्याला/ तिला राहात नाहीच.
               
 त्या महान क्षणी त्याचे ओशाळललेले वा गिल्टी डोळे आपण आपल्या अनुभवाच्या जोरावर वाचू लागतो आणि समोरच्याच्या नकळत त्याची लिटमस टेस्ट घेतली जाते.
              आपण शांत चित्ताने त्याचं सारं ऐकून घेतो, त्याला न्याहाळतो, त्याची केविलवाणी धडपड पाहत राहतो. आपल्याला सारे पटले आहे पाहता समोरचा थांबतो, स्वतःच्या यशावर आनंदी होतो..
          आपणही शांतपणे स्वतःशीच हसतो आणि रंग बदललेला लिटमस पेपर मुठीतच चुरगाळून आपल्या कामाकारता रवाना होतो...  

-बागेश्री

Post a Comment

1 Comments

  1. सत्य म्हणजे खर बोलणं आणि खोट बोलणं असत्य....असं नसत! कारण बागेश्रीचा 'लिटमस पेपर'सत्यासत्याची तपासणी चेहे-यावरील भाव, हातवारे, एकूणच देहबोली ह्यावरून करून राहिलेला आहे ...आता प्रश्न राहतो...दुस-याला दुखवायचे म्हणजे सत्य उघड केले पाहिजे...पण इथे लिटमस पेपर चुरगळून टाकावा लागतो....कारण सत्यासत्यापेक्षा प्रेयस महत्वाचे असते आणि ते श्रेयसही ठरत असते. व्यक्ती श्रेष्ठ की तत्व श्रेष्ठ....ह्या मध्ये श्रीकृष्णाने भगवत गीतेतही हेच सांगितले-"कर्मण्यकर्म य: पश्येदकर्मणि च कर्म य:| s बुद्धिमान मनुष्य एषु स युक्त: कृतस्नकर्मकृत|"(४.१८) कर्मामध्ये अकर्म आणि अकर्मामध्ये कर्म...जो पाहतो, तो बुद्धिमान आणि योगी पुरुष होय.
    थोडक्यात, बागेश्रीचा लिटमस पेपर एक अध्यात्म सांगून जातो. खोटे बोलणे हे अकर्म पण त्यातही कर्म पाहणारा आणि खरे बोलण्यातही म्हणजे कर्मामध्ये खोटेपणा असणे ,हे अकर्म...प्रेयस आणि श्रेयस एकाच मापात घेणारी ही कवयत्री बुद्धिमान आहे!

    ReplyDelete