प्रवाह

चकाकत्या प्रवाहाचं आकर्षण
ओढ देतं आणि हलकेच पाय
आत सोडावेसे वाटतात....
नवे भुलावे, साद घालतात
अनोळखी चैतन्य अंगाला भीडतं
शरीराचा द्रोण होतो नि
प्रवाह नेईल तिथे
प्रवाह नेईल तसा
सुरू होतो अखंड प्रवास
कधी असा, कधी तसा...!

काठ, काठावरली माती
तिची हाक तिचा स्पर्श
कधीच विसरतात पाय,
फसव्या प्रवाहालाच लागतात समजू
आपला बाप, आपली माय...!

काठावरून निसटलेली,
प्रवाहामध्ये भरकटलेली
अशी कित्येक माणसं
तुम्हीही पाहिली असतील ना?
वेळीच अशा द्रोणाला
आणून काठावरती
द्यावी मिळवून त्याला
त्याची माय, त्याची माती!
-बागेश्री