tag:blogger.com,1999:blog-7395306703718292243.post2077306854524214956..comments2024-01-28T00:02:09.405-08:00Comments on वेणूसाहित्य...: सरोवरBageshreehttp://www.blogger.com/profile/05394997990908653918noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-7395306703718292243.post-47803580330874212762017-06-16T08:39:47.914-07:002017-06-16T08:39:47.914-07:00अस्तित्व हा एकान्त आहे. तिथे फक्त शुद्ध जाणिवेचा म...अस्तित्व हा एकान्त आहे. तिथे फक्त शुद्ध जाणिवेचा मी असतो. ह्या मी ला मी-पणा नसतो. त्यामुळे त्याला अनुभूतींचा भावगर्भ ओलावा असतो. जीवन संगीताचे सूर इथे अनाहत नादरुपात ऐकू येतात.<br /> पण जेव्हा वास्तवाच्या प्रांगणात मी येतो, तेव्हा असते, सूर्याची धग... जगण्याचा आकांत मला ऐकू येऊ लागतो. कारण वास्तवाच्या उन्हात फक्त मी नसतो, माझेपण मला घट्ट चिकटून येत असतं.<br />अस्तित्वातच्या पाऊल खुणा "निथळत" जातात. माझे ओलेपण सूर्याला पेलवत नाही. वास्तवाला भावनामय क्षमता नसणे हा शाप आहे. म्हणून मी अस्तित्वाला पाकीट बंद करून खिशात ठेवतो. कारण मला अस्तित्वही जपायचं आहे.<br />पण जेव्हा भवताल सुद्धा नि:स्तब्ध होतो, तेव्हा अस्तित्व वास्तवाला आपल्या कवेत घेते..... अस्तित्वाचे हुंकार आणि ओंकार जेव्हा ऐकू लागते, तेव्हा बागेश्री पाहते " वाकून, स्वत:चंच रूप, स्वत:च्या सरोवरात ......” हा आहे अस्तित्वाचा विशाल नितळ जलाशय.....आणि जेव्हा अस्तित्व वास्तवतेशी एकरूप होत, तेव्हा बागेश्री म्हणते, “दोन डोळ्यांची, लख्ख तकाकी, निरखित राहील, एक नितळ तळ ! “....दोन डोळ्यांची लख्ख तकाकी म्हणजे एक तेजस्वी दिव्य दृष्टी..... त्या दृष्टिक्षेपात बागेश्रीची एक गोड अभिव्यक्ती कवितेच्या /साहित्याच्या विश्वात प्रगट झाली आहे.<br /><br /><br />anand gosavihttps://www.blogger.com/profile/14933296741778028108noreply@blogger.com