फकिरी

बाहेर उन्हं
चटचट तापलेली
कामाचं भलंमोठं
बाड शबनममध्ये
घेऊन तू निघतोस
घामेजला रुमाल
दमलेलं मन
धावणारं शरीर
सारी सांगड घालत
खिशातले चार दाणे
तोंडात टाकत
पाण्याचा घोट घेत
अखंड पायपीट!
रमून जातोस
उशीरापर्यत
अनेक कामात
कधी खूप यश
कधी यथातथा
अशा हिंदोळ्यांचा
प्रवास...
परतून येतोस तेव्हा
वाळ्याचं गार पाणी
अंगणातला गुलमोहर
पाखर धरतो तुझ्यावर
मला तुझं घर म्हणतोस!

तुझ्या हातावर जी 'फकिरी'ची रेघ आहे ना
तीच चिंता करायला भाग पाडते रे
बाकी आपलं छान चाललंय

-बागेश्री