आशेच्या सावल्या

कलत्या दुपारच्या

अडनिड्या उन्हाला

संध्याकाळेने धप्पा दिला

आणि दिवसभर

दमल्या भागल्या

साऱ्या सावल्या

लांब लांब झाल्या...

मोकळ्या मोकळ्या रानातून

रस्ते- कच्च्या पायवाटांंतून

गल्ली बोळातून

शेतामातीतून

शाळा कॉलेज

ऑफिसमधून

स्वतःला घट्ट सावरत,

घराकडे धावल्या!

अशक्य वेगाने

भिरभिरणा-या 

आपल्या भोवतीच

गिरगिरणा-या

तप्त निळ्या सावल्या

गडद गाढ होत होत

काळ्या गार अंधारात

एकजीव कालवल्या..

उद्या पुन्हा

त्याच सूर्याची, तीच किरणे

आकाशातून उतरतील

लाख स्वप्न 

उरात कोंडून

आशेच्या वेड्या 

तत्पर सावल्या

सैरावैरा धावतील...!

-बागेश्री