तोतया...!!

मी : आलेय परत
मन : हम्म, खरचटले?
मी : अं?
मन : अगं लागलंय का फार?
मी : नाही रे, चालायचंच
मन : आवाज का पडलाय मग?
मी : तू म्हणतोस तेच खरं
मन : काय?
मी : आपण कटपूतल्याच
मन : ह्म्म!
मी : तो नाचवणारा वर बसलेला
मन : ह्म्म, नवा अनुभव?
मी : म्हणशील तर नवा
मन : नाहीतर?
मी : सोड!
मन : बोल...
मी : आपण कुणीच नाहीय्येत रे, मी हे केलं, मी ते केलं... सारं काही ठरलेलं आहे
मन : कळतंय?
मी : तो सांगतो, ओळख कुणाशी, किती ठराविक, मिळवलं काय, माहितीचा वापर कसा करायचा, सारं!
मन : ?
मी : नंतर कळतं... आपण फक्त हात, पाय, कंबर डोलावली... गाणं संपलं, खेळ खतम
मन : काहितरी चांगलंच लागलंय!!
मी : नाही रे, एक नाच संपला!!
मन : लागा पुढच्याच्या तयारीला
मी : का रे सगळे मुखवटे असल्यागत वागतात?
मन : तू अतिप्रामाणिक आहेस
मी : म्हणून?
मन : हो, बदलत्या जगात कुठली तरी चिकट मुल्ये जपतेस
मी : अरे....?
मन : मग दुखावलं की येतेस रडत
मी : काय करू? त्यांच्याच सारखं वागू?
मन : काय फरक पडतो?
मी : नक्कीच पडतो
मन : हेच ते! इथेच बुरसटलेली तू
मी : काहीतरी बोलू नकोस, समोरचा खंजीर उचलतो म्हणून मीही वार करावा, मला पटत नाही
मन : मग सोस, मूकपणे!
मी : पण, आपले आपले म्हणवणारे तरी असे का?
मन : आपले? इथे "स्वार्थ" पाहिला जातो, तोच साधला जातो
मी : माझं कुठे चुकतं? मी स्वार्थी नाही, इथे?
मन: तुझा तोतया आहे?
मी: तो असायलाच हवा... ?
मन : हो
मी : हं..! मुखवटे लेऊन वावरायचं!!??
मन : व्याख्या बनव, तुझं सुख कशात आहे, आनंद कसा मिळवायचा त्याचे अनेक मार्ग!
मी : कसं?
मन : त्यासाठी माणसांचा "वापर" करावा लागला तरी बेहत्तर!
मी : काय हे वाभाडे? असं जगतात?
मन : आताशा असंच जगतात
मी : मगच सुखी राहता येतं? तोतया बनून वावरल्यावर?
मन : हो ... जखमा कमी होतात! अतिप्रामाणिक राहून व्हायचे ते आरोप होतातच
मी : माझा तोतया नाही! तो मी निर्माण करणार नाही.
मन : खरं?
मी : ..........
मन : तू "स्वतःला" मध्यवर्ती ठेवतेस, पण मान्य करत नाहीस!
मी : ?
मन : जगाचं कल्याण कशाला?
मी : इतरांना जगवत जगयला आवडतं
मन : छान फसवतेस स्वतःला
मी : मी?
मन : इतरांनी खूष रहावं म्हणून का झटतेस?
मी : त्यांना बरं वाटावं म्हणून
मन : त्याने काय होतं?
मी : मला बरं वाटतं
मन :
मी : काय?
मन : म्हणजेच "स्वतःला"
मी : हो, मग
मन : मग, हे मान्य का करत नाहीस, की स्वतःला प्राधान्य देतेस!!
मी : काय हे, मी ही यांच्यातलीच?
मन : सारे, सारखे!
मी : नाही रे, तुला काय म्हणायचंय, माझाही तोतया आहेच?
मन : सार्‍यांचेच आहेत!
मी : मग खरे कोण?
मन: कुणीही नाही
मी : म्हणजे?

मन : तो नाचवतो, तुम्ही नाचता, तुमच्यातला तोतया मात्र सारं मीच केलं ह्या दिमाखात!!