अविरत धडपड करून
मी चढून येते आतून,
बघते जग बाहेरचे
चेहर्याच्या बाल्कनीतून..
खोबण्यात डोळ्यांच्या
मी घट्ट दडून असलेली,
बाहेरच्या जगातले
संभ्रम जोखत बसलेली
कधी तुला वाटते मी
पाहू नये काहीही,
मज आत ढकलण्याची
करतेस मग तू घाई..
घेतेस मिटूनी डोळे
पापणीचा सुटतो हात,
मी खोल ढासळत जाते
कोसळते आत आत
झटकते पुन्हा स्वतःला
साधायाचे काही आहे
मी चढेन पुन्हा पुन्हा
पडझड नेमाची आहे...
हे द्वंद तुझे नि माझे
सरणार एकदा आहे
त्याच खोबण्यांतून मी
जाणार निसटून आहे...
-बागेश्री
1 Comments
class class class
ReplyDeletethis one needs to be savored in silence, not savored in fact but to be felt & suffered in silence. can relate. both to the meaning & the choice of words.
fantastic.